Tags voor deze pagina:
Informatie

Hoe krijgen we meer schapen over de dam?

Een gesprek over ambassadeurschap voor verkeersveiligheid.
Verslag van de deelsessie op het jubileumcongres 13 juni 2022 BEREN op de weg

schapen over de dam

Na een wandeling door Blijdorp waarbij onderweg mensen al het gesprek hebben met elkaar over de interesse in verkeersveiligheid komen we aan in de Sterrenzaal.
We starten de sessie met de vraag wat de achtergrond is van de deelnemers. We hebben een grote diversiteit aan achtergronden met vertegenwoordigers van de verschillende overheden, onderwijs, bedrijfsleven en kennisinstituten. De deelnemers maken even kort kennis met de linker en rechter buurman of vrouw en dan stellen we de vraag: wat is “ambassadeur” zijn?

De eerste reacties gaan over zelf het goede voorbeeld geven: zelf je veilig gedragen in het verkeer en je aan de regels houden. Maar is dat genoeg?

Hoe krijgen we nu meer schapen over de dam? Hoe kan je in eigen netwerk het onderwerp op de agenda zetten en wat zijn dan de uitdagingen die daarbij spelen? Welke beren staan in de weg?

Het gesprek gaat over manieren om verkeersveiligheid bespreekbaar te maken en de inzet van campagnes om mensen te wijzen op goed gedrag. Het gaat ook over de behoefte aan meer kennis: wat weten we nu van de oorzaak van ongevallen en wat weten we dan van de manieren om ongevallen te voorkomen.
De deelnemers delen voorbeelden van eigen ervaringen: wat maakt dat het onderwerp in de ene organisatie of voor de ene persoon wel speelt en voor de ander een stuk minder. Daarbij komen diverse inzichten en belemmeringen naar voren:

Beren op de weg:

  • Het onderwerp is niet sexy – het is een thema waarvan iedereen het belang inziet, maar het is lastig om concrete resultaten te boeken.
  • De urgentie wordt niet altijd gevoeld – urgentie komt vaak door een persoonlijke ervaring een ernstig ongeval waar men mee wordt geconfronteerd, het ontbreken van zo’n ervaring zorgt ook voor velen ook voor mindere betrokkenheid bij het onderwerp
  • Het gaat om bewustwording – in aansluiting op het gebrek aan urgentie, schatten mensen in dat het wel meevalt met de risico’s, in de dagelijkse gang van zaken is het makkelijk om de risico’s weg te wuiven: ik ben veilig in het verkeer, mij overkomt niks want ik let op, in onze organisatie zijn geen ernstige ongevallen bekend
  • Er spelen tegenstrijdige belangen – verkeersveiligheid is 1 onderwerp tussen velen, er zijn veel andere zaken die om aandacht vragen en die meer prioriteit krijgen
  • De middelen ontbreken om er echt mee aan de slag te gaan – een variëteit van kennis, geld en menskracht wordt genoemd als belemmerende factoren
  • Er wordt beperkt samengewerkt – er zijn koppelkansen om het onderwerp te verbinden met zaken die wel al echt op de agenda staan, die kansen worden niet benut of er is tegenwerking

Met deze inzichten stellen we ons ook nogmaals de vraag wat doen we zelf, wat kunnen we zelf doen? Is het al in onze eigen organisaties geborgd? Hebben we beleid? Goede afspraken?

Voorbeelden van hoe het kan worden gedeeld. Voldoende reistijd in de agenda’s, niet bellen als de collega’s onderweg zijn, altijd een bijrijder, duidelijke instructies over hoe we dingen doen en waarom dat de veilige manier is.

Met het delen van de voorbeelden komen we ook op inzichten die ons verder op weg kunnen helpen. We kunnen allemaal aan de slag met:

  • Elkaar aanspreken op goed en verkeerd gedrag
  • Het borgen van het onderwerp in wat we doen en hoe we dingen doen
  • Het onderwerp een plaats geven in contracten, opdrachten, samenwerkingen
  • Het goede voorbeeld geven, er over praten en het vasthouden met elkaar

De uitdaging die we hebben en omarmen is om te kijken waar en hoe we verkeerveiligheid op de agenda kunnen zetten en houden. We kunnen beginnen in onze eigen omgeving door vragen te stellen en elkaar aan te spreken.

Met elkaar spreken we uit dat we allemaal verkeersdeelnemer zijn en dus ook allemaal ambassadeur.